چکيده:
امروزه پيشرفت تکنولوژي موجب گرديده تا داده ها در بسياري از کاربردها از حالت سنتي خارج شوند و به اشکال گوناگون در برنامهها و کاربردهاي مختلف ظهور پيدا کنند. از اين جمله ميتوان به داده هاي عظيم، دادههاي بلااستفاده و داده هايي که به شکل رکوردهايي از اطلاعات در شبکههاي ماشين به ماشين (M2M[1]) دتبادل ميگردند. مديريت و استفاده از هر يک از انواع دادههاي ياد شده، مستلزم به کارگيري شيوههاي جديد مديريت داده ميباشد و چه بسا شيوههاي سنتي دستکاري داده به تنهايي جوابگوي نيازهاي اين دسته از داده هاي مدرن نباشد.
در مقاله پيش رو برخي از مدلهاي ارائه شده جهت مديريت هرچه بهتر و کارآمدتر اين دادهها و چگونگي استفاده از آنها در افزايش راندمان سيستمهايي که از آنها استفاده ميکنند، مورد بررسي و مطالعه قرار گرفته است.
بیان مساله:
در اين مقاله به مرور سه چالش فراروي دستکاري داده ها که امروزه با پيشرفت تکنولوژي و گسترش انواع برنامههاي کاربردي حاوي دادههاي مهم، فراروي محققان اين عرصه وجود دارد، پرداختهايم. اولين چالش مربوط به حجم بالاي اطلاعاتي است که در شبکه هاي مبتني بر عملکرد M2M کار ميکنند. در چنين شبکههايي، براي پشتيباني از تعداد بيشمار ارتباطات بين دستگاهها لازم است، هزينهي سرباري که در اثر رد و بدل کردن غيرضروري داده بر شبکهي مرکزي تحميل ميشود، کاهش يابد [1].
مسالهي دوم که به بررسي آن پرداخته شده، مسالهي انباشت داده هاي مشتت و پراکنده در کاربردهاي مختلف نظير سازمانها، شرکتها و سکوهاي وب ميباشد. قرارگيرياين داده ها در محلهاي مختلف در فرمتهاي متعدد و ناهمگون، خود چالش بزرگي است که اگر بدان پرداخته نشود موجب بلااستفاده ماندن اين چنين دادههاي ارزشمندي ميگردد [2].
مسالهي سوم شيوههاي مديريتي اتخاذ شده در تقابل با دادههاي عظيم است.اينکه در برخورد با چنين دادههايي آيا شيوههاي سنتي يا شيوههاي مدرن، هريک به تنهايي پاسخگوي نيازهاي مديريتي چنين داده هايي ميتواند باشد يا اينکه در نهايت بايد ترکيبي از اين شيوهها در استراتژيهاي مديريتي براي چنين دادههايي مورد استفاده قرار دا
واژههاي كليدي: دادههاي عظيم، شبکههاي M2M، مديريت هوشمند داده